Vandaag is mijn blog wat anders. Het gaat over de liefde.
Want liefde overwint altijd.
Deze blog is speciaal. Omdat de persoon heel dierbaar was voor mij.
Soms mag je dit soort verhalen best delen met de lezer.
Omdat Liefde overwint altijd.Vandaag is ook een speciale dag,
Omdat de echtgenote van mijn dierbare vandaag is verhuist naar een andere stad. Ik koester hun oude huis. Ik koester de momenten.
Ik neem je mee lieve lezer naar:
Een bloem van liefde.
Houd jij ook zo van bloemen?
Houd jij van de mooie kleuren, van de eenvoud,
van de heerlijke parfum die sommige bloemen geven?
Geef jij wel eens een boeket weg?
Nu Ik moet je eerlijk bekennen dat ik zelf heel veel boeketten met de mooiste bloemen aanschaf.
Een roos is voor mij een symbool van puurheid en liefde.
Deze prachtige bloem die ik op mijn visite kaartje heb staan heet de Camelia Japonica,
men noemt het ook wel een Japanse Roos.
Achter mijn visite kaartje zit een verhaal.
Er was eens een lieve jongen en er was eens een lief meisje.
Waar de een liep daar liep ook de ander.
Een soort Jip & Janneke, een Sam & Moos ,
een Peppi & Kokki of een soort Bassie & Adriaan.
Aangezien de schrijfster van dit artikel de boeken van Jip en Janneke las in haar jeugd en later ook voorlas aan haar eigen kinderen heeft ze een voorkeur naar Jip en Janneke.
Alhoewel zij wel eens in een deuk lag tijdens de televisie uitzending om Laurel & Hardy, moest lachen op het toilet om het moppentrommelboekje van Sam en Moos, vaak medelijden had met Kokki omdat Kokki altijd eeuwig de sigaar was , en om Bassie die wel eens dom en stoute dingen deed.
Dat meisje de Janneke was 18 jaar oud toen ze die lieve jongen Jip ontmoette. Hij had een bijbaantje in een bar.
Zijn vriendje was haar vriendje. De eerste ontmoeting was wat apart. De lieve Jip was bezig om een ingewikkelde drankje te maken waar wodka en jus Orange bij de bestanddelen hoorden.
Plotseling uit het niets vroeg hij : “”Dus jij bent die Amsterdamse?
Heb jij de Son in de Suider See Sien Sakken “?
Het antwoord was nuchter: “”Ben jij altijd zo bijdehand Hagenees?”.
En in de verte klonk een stem van haar eigen haar vriendje:” Ja wen er maar vast aan , want er komt aardig wat herrie uit”.
De Jip en Janneke werden elkaars beste vrienden. Waar hij liep daar was zij ook. Waar zij liep daar was hij ook. Ze begrepen elkaar zonder woorden. En ze werden ouder en ouder.
Hij trouwde met zijn eigen vriendin en het meisje Janneke trouwde ook met haar eigen vriend. Ja ze kregen zelfs kinderen.
Jip kreeg er 2 en Janneke kreeg er 3. Het cirkeltje was rond. Een soort van Lion King gevoel.
Deze Jip en Janneke hadden altijd lol. Soms dacht men wel eens dat zij samen een verhouding hadden. Maar zij waren gewoon Jip en Janneke.
Ze zaten bij elkaar op schoot, liepen hand in hand, gaven elkaar knuffels, lachten met elkaar en jankten met elkaar. Zo gingen zij elke zomer met beide gezinnen op vakantie. Ja alleen er was geen hondje mee die Takkie heette. Wel een konijn maar die bleef thuis maar dat is weer een ander verhaal.
Janneke werd ouder en ging met haar man en gezin tijdelijk wonen in het buitenland. Echter via de e-mail chat ging het praten door met z’n tweeën. Elke dag keer op keer , bijna 8 jaar lang.
Tja, die Jip en Janneke waren nooit uitgekletst. Geboren ouwe kletsmajoors een soort Bep en Toos .
Toen werd het Kerst.
Janneke ging met haar gezin voor de kerstvakantie terug naar Nederland en vierde Kerstavond bij haar vriendje Jip en zijn gezin. Haar vriendje deed de deur open.
Het meisje deinsde terug. Ze zag dat haar Jip er wel erg moe uitzag. Ze liep naar het toilet en een stem zei:” Ja meisje je weet het al, je vriendje is erg ziek. En jij mag hem helpen samen met ons.”
Het meisje kon niets zeggen op Kerstavond. Maar haar Kerst nacht heeft zij huilend in de armen van haar lieve echtgenoot doorgebracht.
Dezelfde nacht kreeg het meisje boodschappen door van het Akasha , het Universum.
Ja die Janneke was zeer paranormaal begaafd, ze zag van haar kleuter tijd al grote gidsen. En in die bewuste Kerstnacht zag Janneke de grote Meesters uit het Universum ,zij vertelden dat zij het meisje Janneke een groot kanaal was om haar beste vriendje Jip te mogen helpen in zijn ziekte proces. Het hele proces tot aan zijn dood. Schreeuwend riep zei: “Zijn jullie nu helemaal van de pot gerukt? Zijn jullie wel helemaal goed bij jullie plaat”?
Snikkend riep zei: “Hoe kunnen jullie dit nu van mij vragen? Ik houd zoveel van hem.” De beschermgids van haar vriendje Jip antwoordde:: “” Lieverd, Je hoeft het niet alleen te doen, wij helpen je, wij sturen de kracht van ons door naar jou. Jij helpt hem want jij bezit pure liefde. Uit liefde help je hem door dit proces heen en uit liefde help je hem om hem terug naar de Bron te laten gaan en te brengen.”
Het meisje Janneke kon dit verhaal maar aan 1 iemand kwijt. Gelukkig aan haar eigen lieve echtgenoot.
Zo geschiedde zo gedaan.
Op een dag had het meisje Janneke een roze Camelia Japonica in haar voortuin geplant. De plant groeide prachtig en krachtig. Met prachtige roze bloemen die een heerlijke geur verspreidden. Soms waren er mensen die stiekem foto’s van deze mooie plant maakten. Het meisje vroeg dan brutaal aan de mensen: “Stuur hem op Naar Eigen Huis en Tuin graag.”
Maar ja sinds die Rob Verlinden de overstap had genomen naar SBS6 werd dat natuurlijk een grote desillusie.
Maar op een dag ging de telefoon , Jip zei: “”Ik heb het hoor.”
“Je bedoeld de uitnodiging van Eigen Huis en Tuin? “”vroeg Janneke .
“”Nee joh,” antwoordde Jip, “”ik heb een rode Camelia Japonica gehaald, kom even helpen om het in mijn voortuin te zetten.”
Zo geschiedde zo gedaan.
Het vriendje ging scheppen en het meisje duwde de wortels goed in de grond. Na afloop omhelsde ze elkaar en zeiden: “”dit is onze bloem “”. Waarop Jip zei:”” Ik hoop dat er nog bloemen bloeien als ik er straks niet meer ben”.
“Natuurlijk Boppertje “, antwoordde Janneke,”” ik zorg daarvoor dat het blijft bloeien”.
Het meisje Janneke kwam definitief weer in Nederland wonen met haar gezin. Ze zag haar Jip iedere dag. Hielp hem door zijn chemo behandelingen heen te komen. Hielp hem mentaal, deed coaching sessies met hem , hielp zijn vrouw, zijn kinderen.
Gaf hen de liefde , de aandacht.
Janneke heelden hem met zijn pijn. Hielp hem om te kunnen slapen, hielp hem om zijn gedachten in een rust modus te zetten. Totdat de pijn niet meer te handelen en te harden was. Zijn beschermgids liet zich vaker zien aan het meisje Janneke.
Zijn beschermgids zei op een dag: “Dag lief meisje, dag lieve Janneke wij gaan het van je overnemen, Jij hoeft hem nu niet naar de bron te brengen. Wij zien dat je taak is volbracht. Je hebt zoveel verdriet en wij zien dat het onmenselijk is wat wij nu van je vragen”.
Janneke vroeg: ”hij mag nog niet doodgaan, ik kan niet zonder hem . Ik kan hem niet opgeven” . Nee” ,antwoordde zijn beschermgids ,”dat laten wij ook zijn arts tegen hem zeggen. Wij behandelen zijn pijn”.
Het meisje Janneke vroeg: “ik wil straks toch echt wel met hem praten als Jip straks bij jullie is . Mijn god wat zal ik zijn cappuccino missen, zijn humor, zijn goede gesprekken, zijn lach, zijn Michael Jackson moves. Mijn hart voelt als steen aan “
.”Ja “.knikte zijn gids, “”je hart doet pijn , het gaat even duren voordat de pijn in je hart verdwijnt. Tijd heelt alle wonden.”
26 augustus 2012, Janneke zag de beschermgids van haar vriendje . Ze zag haar vriendje Jip doelloos zoeken.
27 augustus 2012, Janneke zag dat haar Jip zijn beschermgids zag.
28 augustus 2012, het meisje zag dat haar vriendje Jip rustig was.
29 augustus 2012 om 14.30 hoorde Janneke: “”Dag lief vriendinnetje van mij, ik ga ,mijn vader en mijn zusje wachtten op mij, zij verwachten nu mij, dag lieverd, ik hou van jou voor altijd.”
30 augustus 2012, het meisje Janneke en haar man liepen naar het huis van haar vriendje Jip . De vriendin van Janneke deed open. Het meisje keek naar de Camelia Japonica en ze zag dat er 1 rode bloem uit de knop was gekomen.
Janneke ging een paar uur later naar haar eigen huis en wat zag zij daar:
Juist in haar voortuin was er 1 roze bloem uit de knop
gekomen.
En ze hoorde haar vriendje Jip zeggen: “
Liefde ik stuur je liefde”.