Misschien ben jij al lekker aan het genieten van je vrije dagen, rondom je eigen huis of in het wondermooie Nederland? Of misschien lig jij ergens aan het strand met een goed boek in je handen?
Ik moet nog even wachten voordat ik echt mijn vrije dagen heb … Maar als ondernemer zijnde plan ik in deze periode ook vrije uren in. Want ik kan niet altijd “in de aan-stand staan”.
Hoe komt het toch dat we lang in die aan-stand staan als mens? Eerlijk gezegd zie ik van kinds af aan al … dat er veel om ons heen gebeurt … en ik zie waar de energie naartoe gaat. Ik zie de energie, ik voel het, ik weet het, ik hoor het, ik proef het en ik ruik het. Het is er allemaal om ons heen. Bij ons als mens. Maar ook om alles wat leeft. Dus de natuur, je hond, je kat, je kanarie, etc.
Het (energie) is verbonden met alles wat leeft … dus op aards niveau en op universeel niveau. Want alles hoort bij elkaar. Zie de energie als een frequentie. Als een onzichtbare (voor mij zichtbare) zender.
Mijn hele leven zie ik en voel, weet, hoor ik DE mens. Ik weet wat mensen zeggen of denken. Ook zie ik gebeurtenissen die staan te gebeuren … individueel bij de mens of mondiaal …
De vraag is niet: Petra hoe kan je ervoor zorgen dat je het niet oppikt?
Het is de KUNST van hoe ik hiermee kan omgaan.
Mensen die mij kennen, zoals bijvoorbeeld mijn echtgenoot weet hoe zwaar het soms voor mij kan zijn. Dat je de wereld voelt. Dat je de mens voelt.
Maar ik buig alles om in: het is NIET van mij.
Lieve lezer … ik mag je er wel bij vertellen dat het heel veel jaren van mijn leven heeft gekost om met de KUNST van het Paranormale deel van mijzelf om te gaan.
Op het moment dat ik beelden zie, op het moment dat ik iets hoor, op het moment dat ik Weet dat er wat staat te gebeuren … dan raakt het mij NIET. Pas op het moment dat het IS gebeurd, ben ik gewoon Petra, het fysieke mens. En dan voel ik verdriet over dat er een bekende Nederlander is neergeschoten. Dan pas raakt het mij als mens. Dan pas voel ik het collectieve verdriet van heel Nederland.
En toch … kan ik mijn verhalen niet altijd vertellen.
Ik kan en mag niet vertellen dat iemand zelfmoord gaat plegen. Ik kan en mag niet vertellen dat iemand een hartaanval gaat krijgen en gaat overlijden. Ik kan en mag niet vertellen dat iemand een dochtertje krijgt. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Weet je … gelukkig mag ik veel WEL VERTELLEN.
Toeval bestaat niet. Niet voor niets kreeg ik een serie boeken cadeau van een vriend van mij. Hij had er een kaart bij geschreven met de tekst:
“Dat bijzondere meisje uit Zwitserland van 21 jaar? Ik ken een volwassen vrouw van in de 50 die ook zo is … Haar bescheidenheid siert haar. Maar Peetje wordt het niet eens tijd … dat je het echt gaat vertellen waarom de mens er is op deze aardbol? Hoe het werkt?”
Je snapt lieve lezer, zijn kaartje raakte mij.
Ik weet zoveel … En vannacht … zag ik weer het Universele deel in mijn slaapkamer. Dezelfde energie die ik zag toen ik klein was. Het veld … met zijn kleurenpalet.
Ze zeiden:
“Niet bang zijn Petra. Wij waken over jou en we zorgen voor jou en je gezin.”
De energie was krachtig. Het ging over mijn fysieke lichaam heen en over mijn echtgenoot. Ik werd 1 met hen … en uit het niets zei mijn man in zijn slaap: “Ik voel liefde. Heel veel liefde.” En toen was ik STIL. Ik keek ademloos toe.
Jij en ik en wij … Wij leven in een turbulente tijd. Maar wij zijn geen tijd. We leven in het NU in alle momenten.
Binnenkort ga ik je wat aanbieden. Iets wat zo nodig is … voor in het NU.
Wordt vervolgd.
-heb een mooie dag-
Petra
Gelukkig heb ik van jongs af aan , intuïtief, geweten dat ik de dingen, dood geboorte, niet mocht zeggen. Heel moeilijk, maar t is me gelukt…zo goed, dat ik het gevoel heb dat n deel van mij volledig is afgesloten.
Dat voelt remmend, zwaar, ik weet dat ik mag en kan openen, maar dat lukt nog niet
Prachtig Petra
Zo mooi verwoord, zoveel liefde voelbaar tijdens het lezen!
Petra, wat je zegt is zo mooi!! Heel erg bedankt voor het delen.
Mary Luz